Άρνιμ, Άχιμ φον-

(Achim von Arnim, Βερολίνο 1781 – Βίιπερσντορφ 1831). Γερμανός συγγραφέας. Απόγονος Πρώσων βαρόνων, σπούδασε μαθηματικά, φυσική και χημεία στο Χάλε και το Γκέτινγκεν, όμως αφιερώθηκε αργότερα στη λογοτεχνία. Συγγραφέας παραμυθιών και δραμάτων, που θεωρούνται από τα πιο ακραία έργα του ρομαντισμού, υπήρξε μαζί με τους αδελφούς Γκριμ, ένας από τους εμψυχωτές της ομάδας συγγραφέων του αποκαλούμενου δεύτερου ρομαντισμού της Χαϊδελβέργης και του Βερολίνου. Έπειτα από πολλές περιπλανήσεις στην Ευρώπη ταξιδεύει και μέσα στην ίδια την πατρίδα του κατά μήκος του Ρήνου (πηγή του μύθου του ποταμού της Γερμανίας) με τον κουνιάδο του Κλέμενς Μπρεντάνο, αναζητώντας να βρει και να καταγράψει δημοτικά τραγούδια. Η συλλογή αυτή, που δημοσιεύτηκε μεταξύ 1806 και 1808 με τίτλο Το θαυμαστό κέρας του παιδιού, είχε σκοπό να ενισχύσει το εθνικό πνεύμα των Γερμανών και αποτελεί σταθμό στην ιστορία της γερμανικής ποίησης. Ο Ά. βάζει στη θέση του πνεύματος τον λαό και μια μορφή φυσιοκρατικού μυστικισμού στη θέση ενός κοσμοφιλοσοφικού μυστικισμού, σε αντίθεση με τον πρώτο ρομαντισμό της Ιένα. To 1813 πήρε μέρος στους πολέμους εναντίον του Ναπολέοντα. Και ακριβώς η πυρετώδης πολιτική και λογοτεχνική κίνηση που επικρατούσε στο Βερολίνο πριν από την εξέγερση εναντίον του Ναπολέοντα ενέπνευσε στον Ά. τα καλύτερα έργα του, όπως τα διηγήματα με τίτλο Χειμωνιάτικος κήπος και το μυθιστόρημά του Φτώχεια, πλούτος, αμάρτημα και τιμωρία της κόμισσας Ντολόρες (1810). Το διήγημά του Ισαβέλλα της Αιγύπτου (1812) προκάλεσε τον θαυμασμό των Γάλλων ρομαντικών και σουρεαλιστών για την ιδιόρρυθμη ελευθερία με την οποία παρελαύνουν τα διάφορα πρόσωπα. Στον Τρελό ανάπηρο του πύργου Ρατονό (1818) εξαίρει την εξαγνιστική δύναμη του έρωτα. Η γυναίκα του, Μπετίνα Μπρεντάνο (Φρανκφούρτη 1785 – Βερολίνο 1859), αδελφή του Κλέμενς Μπρεντάνο, ήταν φίλη του Γκέτε και του Μπετόβεν με τους οποίους είχε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλληλογραφία. Στο τέλος της ζωής της έδειξε ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα και υπήρξε η πρώτη συγγραφέας που μελέτησε με πειραματικές μεθόδους, οι οποίες προανήγγειλαν την κοινωνιολογία, τον τρόπο ζωής των τάξεων των εργαζομένων στο έργο της Αυτό το βιβλίο ανήκει στον βασιλιά (1843). Ο Άχιμ φον Άρνιμ σε πορτρέτο του Ο.Ε. Στρέλινγκ (Μουσείο Γκέτε, Φρανκφούρτη).